Embedded Files
آزمون‌های شنوایی‌سنجی برای اطفال و نوزادان نقش مهمی در شناسایی مشکلات شنوایی در مراحل اولیه دارند، که می‌تواند به پیشگیری و درمان سریعتر کمک کند. در ادامه انواع مختلف این آزمون‌ها و نتایج آن‌ها به تفصیل شرح داده شده است:
۱. آزمون OAE
آزمون OAE (Evoked Otoacoustic Emissions) یکی از روش‌های رایج برای شنوایی سنجی نوزادان و اطفال است که به اندازه‌گیری صداهایی می‌پردازد که به طور خودکار از گوش داخلی (حلزون) به هنگام تحریک با صدا تولید می‌شود. این آزمایش به صورت غیرتهاجمی و سریع انجام می‌شود و می‌تواند اختلالات شنوایی را تشخیص دهد.
نتایج:
اگر صدای خروجی از گوش نوزاد وجود نداشته باشد، ممکن است نشان‌دهنده کاهش شنوایی باشد.
این آزمایش به طور خاص برای ارزیابی عملکرد حلزون گوش و سلول‌های مویی موجود در آن مناسب است.
۲. آزمون ABR (Auditory Brainstem Response)
آزمون ABR (واکنش شنوایی ساقه مغز) برای ارزیابی عملکرد مسیرهای شنوایی از گوش داخلی تا مغز استفاده می‌شود. در این آزمون، تحریکات صوتی به گوش وارد شده و پاسخ‌های الکتریکی از مغز ثبت می‌شود. این آزمایش برای تشخیص مشکلات شنوایی شدید و ناشنوایی استفاده می‌شود.
نتایج:
در صورتی که نوزاد یا کودک به درستی به تحریکات صوتی پاسخ ندهد، نشان‌دهنده مشکل شنوایی در مسیر انتقال سیگنال‌ها است.
این آزمون به ویژه برای شناسایی مشکلات شنوایی در نوزادان و اطفالی که قادر به پاسخ‌دهی به آزمون‌های دیگر نیستند، کاربرد دارد.
۳. آزمون رفتار شنوایی (Behavioral Audiometry)
این آزمون معمولاً برای اطفال بالاتر از ۶ ماه استفاده می‌شود. در این آزمون، کودک به صدای خاصی از طریق هدست یا بلندگو گوش می‌دهد و رفتار او (مانند حرکت سر یا چرخش چشم‌ها) به عنوان پاسخ شنوایی ثبت می‌شود.
نتایج:
نشان می‌دهد که آیا کودک قادر است صدای خاصی را بشنود یا خیر.
اگر کودک واکنشی به صدای خاص نداشته باشد، ممکن است نشانه‌ای از مشکل شنوایی باشد.
۴. آزمون VRA (Visual Reinforcement Audiometry)
آزمون VRA یک روش شنوایی سنجی برای نوزادان و اطفال ۶ ماه تا ۲ سال است. در این آزمون، زمانی که کودک صدای خاصی می‌شنود، به صورت تصادفی یک پاداش بصری مانند روشن شدن نور در یک جهت خاص ارائه می‌شود.
نتایج:
نشان‌دهنده توانایی کودک در شنوایی و شناسایی منبع صدا است.
اگر کودک واکنشی نداشته باشد، احتمال وجود مشکل شنوایی وجود دارد.
۵. آزمون Tympanometry
این آزمون برای بررسی عملکرد گوش میانی و پرده گوش به کار می‌رود. در این آزمایش، تغییرات فشار هوا در گوش میانی بررسی شده و امکان وجود مایعات یا مشکلات مربوط به گوش میانه مشخص می‌شود.
نتایج:
نشان‌دهنده وضعیت فشار گوش میانه است. اگر گوش میانی عملکرد طبیعی نداشته باشد، ممکن است نشان‌دهنده عفونت یا مشکلات دیگری مانند اختلالات مجرای شنوایی باشد.
۶. تست گوش میانی (Middle Ear Testing)
این تست برای بررسی اختلالات در گوش میانه انجام می‌شود. معمولا با استفاده از دستگاه‌های خاصی مانند tympanometer وضعیت پرده گوش و استخوان‌های گوش میانه ارزیابی می‌شود.
نتایج:
این تست می‌تواند نشان دهد که آیا مایعات در گوش میانی وجود دارند یا خیر.
در صورت عدم کارکرد صحیح گوش میانی، می‌تواند مشکلاتی مانند عفونت‌های گوش یا مشکلات مشابه را مشخص کند.
۷. آزمون‌های غربالگری شنوایی
این آزمون‌ها معمولاً در بیمارستان‌ها یا مراکز درمانی برای نوزادان تازه متولد شده انجام می‌شود. این آزمون‌ها معمولا با استفاده از آزمون‌های OAE یا ABR انجام می‌شوند و هدف اصلی آن‌ها شناسایی سریع مشکلات شنوایی است.
نتایج:
نتایج منفی می‌تواند به شناسایی مشکلات شنوایی در مراحل اولیه کمک کند.
این آزمون‌ها به ویژه برای پیشگیری از مشکلات شنوایی طولانی‌مدت در کودکان مهم است.
جمع‌بندی
آزمون‌های شنوایی‌سنجی برای اطفال و نوزادان ابزارهای حیاتی برای شناسایی مشکلات شنوایی در مراحل اولیه هستند. این آزمون‌ها به تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی و مداخله سریع کمک می‌کنند و می‌توانند در جلوگیری از مشکلات تحولی و آموزشی در آینده موثر باشند. برای کسب اطلاعات بیشتر و انجام این تست‌ها، می‌توانید به کلینیک شنوایی‌سنجی، تعادل و سمعک کیا مراجعه کنید و از خدمات تخصصی آن بهره‌مند شوید
Google Sites
Report abuse